Historijat: Detalji o izgradnji i svrsi bunkera

Najstrožije čuvana tajna SFRJ Jugoslavije, D-0, objekat kodnog naziva ''Istanbul'' kasnije prozvan kao ''Atomska ratna komanda'' i ''Armijska rezervna komanda'', u narodu najpoznatiji kao Titov bunker je ono što svake godine privlači i intrigira veliki broj posjetilaca iz svih dijelova svijeta. Naizgled samo jedna obična kućica, dugo godina je skrivala najstrožije čuvajnu tajnu bivše SFRJ. Skriven u unutrašnjosti planine Zlatar, građen u strogoj tajnosti punih 26 godina od 1953. godine do 1979. godine, kompleks objekta svjedoči o impozantnom umijeću njegovih graditelja, a savršeno sačuvana funkcionalnost njegovih infrastrukturnih sistema, o visokom kvalitetu ugrađene opreme, mašina, uređaja, koji su bili uglavnom produkti domaće jugoslovenske industrije. Svi radnici koji su učestvovali u njegovoj izgradnji su bili pažljivo birani, potpisivali su ugovore o šutnji te prolazili najveće sigurnosne prijave. Njegova izgradnja koštala je tadašnjih 4,6 milijardi američkih dolara, što bi u današnjoj protuvrijednosti bilo više od 10 milijardi američkih dolara. Ovaj objekat predstavlja treću najveću investiciju bivše SFRJ pored vojnog aerodroma Željava kod Bihaća i luke Lora u Splitu. Informacije o objektu imali su samo Tito, Načelnik SSNO-a, Načelnik Generalštaba JNA, Načelnik Prve Uprave bezbjednosti i Načelnik veza SSNO-a. Osnovna namjena objekta D-0 ARK bila je da prihvati, smjesti i zaštiti Štab Vrhovne komande, uži dio Predsjedništva i Vlade Jugoslavije, da im obezbijedi optimalne uslove za rad, rukovođenje i komadovanje zemljom u kriznim situacijama i u slučaju od opasnosti nuklearnog napada na Jugoslaviju. Nakon raspada Jugoslavije, objekat je dugo bio pod zaštitom Vojske Federacije BiH, a 2003. godine postojanje bunkera je prvi put zvanično potvrđeno javnosti. Danas bunker više ne služi vojnoj svrsi, već je pretvoren u muzej i galerijski prostor.